หลวงปู่เฉย นามเดิม นาย ศักดิ์ดา พันธุ์สกุล เกิด วันพุธ ตอนกลางคืน พ.ศ.2480 ที่ อ.โชคชัย จ.นครราชสีมา ตอนวัยเด็กเป็นเด็กเรียบร้อย ไม่ดื้อไม่ซน อุปนิสัยเรียบร้อย แต่มีจิตใจเมตตากรุณาต่อสัตว์ และสิ่งมีชีวิตต่าง ไม่เคยเบียดเบียนเข่นฆ่า ไม่ว่ามด ยุงหรือแมลงตัวเล็กๆ ช่วยทำงานบ้านทุกอย่าง ยกเว้นการไถนา เพราะเมื่อไถไปในนาเจอปลา หอย ปู แมลง สิ่งมีชีวิตต่างๆก็จะหยุด และช่วยชีวิตสัตว์เหล่านั้นนำไปปล่อยในที่ปลอดภัย อุปสมบท ที่วัดบ้านเกิด คือ
วัดบึงพระ และออกธุดงค์ไปตามป่า ตามวัด และที่พักสงฆ์ ต่างๆ ในเขตอีสานตอนล่าง มักเลือกที่สงบ วิเวก น้องสาวและญาติก็ตามไปอุปถากทุกที่ ตอนนี้ท่านก็มาพำนักเพื่อปฏิบัติธรรม ที่พักสงฆ์หลังหมู่บ้านดอนนางงาม ต.หนองบัว อ.ปะคำ จ.บุรีรัมย์ (เสนาสนะบ้านดอนนางงาม)เพิ่มเติม เมื่อวัยเรียนมีความจำดีเป็นเลิศชอบศึกษาหาความรู้ ด้านสมุนไพร และธรรมมะ จะได้ไปศึกษาวิชาสมุนไพรรักษาคนจากปราชญ์ชาวบ้าน ซึ่งเรียกว่า หมอธรรม เป็นการรักษาด้วยสมุนไพรและคาถาอาคม หมอธรรมต้องรักษาศีลและเจริญภาวนา อยู่เป็นนิจพออายุครบบวชก็บวชเรียน ที่วัดบ้านเกิดครับ...นี่คือเรื่องราวที่น้องสาวและญาติๆท่านเล่าให้ฟังครับท่านไม่มีความอยากได้ใคร่ดีในสิ่งของหรือเงินทองนอกกาย ใครให้ก็ไม่อยากรับ มีอย่างเดียวคือสะสมบุญ ครับมีเรื่องเล่าว่า เมื่อสมัยก่อนมีงานเทศมหาชาติ ท่านขึ้นเทศน์คาถาพัน ซึ่งเป็นบทที่ยาวมาก ท่านท่องคนเดียว สองชั่วโมงกว่าจนจบ ตอนนี้หากมีโอกาศท่านก็เทศน์โปรดญาติโยมบ้าง แต่ก็ไม่บ่อย ท่านคงมุ่งปฏิบัติแนวปัจเจก ตอนนี้ท่านก็ภาวนาของท่านในกุฏิ ตลอดทั้งวัน ไม่เคยลงมาจากกุฏิเลย บางท่านมากราบท่านมักขอเลข แต่ท่านก็เฉย ท่านก็เทศน์ให้ฟังบ้างก็พากันไปตีเป็นเลข ก็ถูกล็อตเตอรี่ก็มีบ่อย มากราบท่านกลับไปมีโชคมีลาภ ก็บอกต่อกัน เรื่องโชคลาภนี่มักเกิดกีบคนที่ไปกราบท่าน บูชาท่าน ทั้งนี้ก็อยู่ที่วิจารณญาณของแต่ละท่าน ที่จะพิจารณาเอาตามสติปัญญา เป็นเรื่องแปลกที่ท่านไม่เจ็บไม่ป่วย ยุงและสัตว์มีพิษก็เยอะ แต่ไม่เคยมาทำร้ายท่านเลย ขนาดผึ้งยังมาทำรังที่กุฏิท่านก็อยู่ด้วยกันแบบเป็นมิตรมาโดนตลอด กระรอกป่าก็มาขออาหารท่าน ไก่ก็มี สิ่งมีชีวิตต่างก็เชื่องกับท่านมาก